Daktilo Alırken Nelere Dikkat Etmeliyiz?

Çok spesifik, hedefe yönelik bir başlık attım. Bu sabah kalktığımda Instagram‘dan bana gelen bir mesaj isteği gördüm. Bu arada, blogda da iletişim formu olmasına rağmen Instagram’dan çok daha fazla mesajlar alıyorum. Bana iletilen istekte Ecemsu isminde bir kullanıcı blogda 2015 yılında yazdığım şu yazımı okuduğunu ve bir daktilo almak istediğini belirtmiş. Bu konuda nelere dikkat etmesi gerektiğini sormuş.

Daktilo konusunda bir kere kazık yediğim için, aklımda kalanlarla kendisine bir mesaj attım. Sonradan baktım ki aslında bloga yazılacak bir yazının konusu olacak kadar çok şey yazmışım. Böyle de olunca ilgilenenlerle paylaşmak istedim aktardıklarımı.

2015 yılından bugüne, tüm değerli dostlarıma, kutlama mesajları başta olmak üzere, değer verdiğim, önem verdiğim mesajların tamamını daktilomla yazdım. Daktiloyu aldığım gün aldığım üç tane şeritten, ikisi hala yedek olarak duruyor. Zaman zaman da internetten satış var mı yok mu diye hala kontrol ederim.

Daktilo alırken önce gerçekten daktilo almak isteyip istemediğinizi netleştirin. Çünkü bu mekanik makineler hantal, bakımları pahalı, ustaları çok denecek kadar az ve en önemlisi üzerilerindeki mürekkep şeritlerini bulmak giderek zorlaşıyor. Ancak elbette daktilodan çıkan bir mektup, bir şiir ya da bir öykü hem yazarken sizi hem de okuyacak kişiyi heyecanlandırıyor.

Benim tavsiyem piyasada belki de %90 oranında bulunan F klavyeli daktilolardan kesinlikle almayın. Dikkat edin, eğer F klavye ise almayın. Çünkü bu daktilolara ş ç ğ gibi Türkçe karakterleri eklemek için diğer karakterlerden kırpılıyor. Örneğin bazı noktalama işaretleri yok. Mesela “1” rakamı yok. Bunun yerine küçük “L” kullanıyorsunuz. Kaldı ki büyük ihtimalle günlük hayatta Q klavye kullandığınız için F klavyeye alışana kadar daktilodan soğursunuz. Çünkü daktiloda yazmak darbe şiddetinden dolayı biraz da fiziksel güç gerektiriyor.

Bu açıdan Q klavyeli makineler bence daha iyi çünkü hepsi Avrupa yapımı. Gerçi F klavyeler de ülkeye ilk gelirken Q klavye olarak geliyor, sonra Devlet Malzeme Ofisi‘nde başlıkları değiştiriliyormuş. Ancak Q klavyelerde de bazı ufak versiyon farklılıkları oluyor. Örneğin QWERTY düzeni yerine AWERTY düzeni ya da Y ile Z harflerinin yerleri değişik oluyor. Bunlara dikkat edin. Muhakkak makinenin altında, sağına soluna iyi bakın. Eğer “DMO” yazısı görüyorsanız almayın. Bu makine Devlet Malzeme Ofisi’nin hurdaya ayırıp sattığı yıllarca kullanılmış bir makinedir çünkü. Piyasada hurdacılarda, sağda solda satılan, dekor olarak kullanılan makinelerde de ben aynı logoyu gördüm defalarca.

Travel tip denen, kutulu olan daktiloları tercih edin. Her ne kadar travel tip denilse de cidden ağır oluyor daktilolar. Eğer kutusu olmayan hantal bir tip alırsanız bir köşede tozlanır durur. Genelde ağır hantal tiplerin görüntüsü güzel oluyor ancak eve getirdiğinizde anlıyorsunuz hatanızı.

Yukarıda da yazdığım gibi daktiloyu alırken alabiliyorsanız muhakkak iki üç tane şerit alın. Yedekli bulunsun.

Bazı daktilolar benimki gibi çift şerit yazabiliyor, inanın bu özellik hiç önemli değil. Çünkü çift şerit bulmak zor ve işlevsiz. Satıcı çift şerit diye fiyatı yükseltirse aldanmayın.

Üst kısımda şeridin aktığı ve tuşların vurduğu siper bölümünde satın alırken şeridin takılı olduğundan emin olun hatta yazmayı deneyin. Bazen buradaki metal aksam eğiliyor ve satıcı bu kısım boşken satıyor. Evde de şerit takılamıyor haliyle. Sonra satıcı “siz takarken eğilmiştir” diyor. Siz alırken şeridi taktırıp makinenin yazdığından emin olun.

Tuşların baş kısımları dikkat ederseniz kaynaklı/lehimli/perçinli kafalara sahip. Bu kafalar bazen gevşiyor. Ancak kaynakla yine sabitlenebilir. Kontrol için bu kafalara da bakabilirsiniz. Eğik, eksik, oynayan vb. varsa satıcıya söylersiniz. Aynı şekilde tuşların butonları da çok sıklıkla çıkabiliyor, altındaki tırnaklar kırıldığı için Japon yapıştırıcısıyla geçici olarak tutturulabiliyor. Boşluk tuşu, satır başı tuşu, satır kolu gibi en önemli aksamları kontrol edin. Üst kısımda tabla üzerinde marjin ayarlamaya yarayan çubuklar vardır sağa sola hareket eden. Bunlar sıkışmış olabilir. Dikkat edin.

Dünyada daktilonun hala en aktif kullanıldığı ülke Hindistan. Elektriğin bile olmadığı bazı yerleşim yerlerinde, seyyar da olsa kamu hizmetlerini bu sayede yapabiliyorlar. O yüzden YouTube da Hintlilerin yüklediği bir sürü daktilo bakım videoları var. Bakabilirsiniz.

Tavsiye edebileceğim bir marka yok açıkçası. Benim aldığım daktilo Royal marka. Memnunum. Mekaniği çok sağlam. Şimdiye kadar üzmedi sağ olsun. Çalışan ve pratik olan her cihaz bence alınabilir. Genelde malzemeden çalınamayan yıllarda üretildikleri için gördüğüm en hurda daktilonun bile mihrabı hala yerindeydi.

Son olarak, en başta yazdığımı bir daha yazayım. Gerçekten daktilo almak istediğinizden emin olun. Bu hantal, masraflı, bakım isteyen ama kullanması müthiş keyifli makineye sahip olmak istiyor musunuz?

Murat İlkan – Fanus (Hatalı Basılan Plak)

Merhaba sevgili okur. Geçtiğimiz günlerde, koleksiyonum için değerli bir plak daha eline geçti. Bu yazıda bahsedeceğim plak, sevgili Murat İlkan‘ın Fanus isimli ilk solo albümü için basılan, bende de imzalı olarak bulunan plağının mispress (hatalı basım) denilen “ilk baskısı“.

Erdem Abi‘nin Facebook grubunda konusu açılınca hemen talip oldum. Murat İlkan’ı çok severim çünkü. Hatta yeri gelmişken Pentagram, içerisinde Murat İlkan’ın da olduğu üç vokalistinin kayıt yaparken çekilmiş bir fotoğrafını yayınladı. Umarım eski şarkıların değil de, yepyeni bir parçanın düzenlemesi ve kaydı için uğraşıyorlardır.

Gelelim bu özel plağın hikayesine… Dediğim gibi Murat İlkan, albümün yayımlanmasından bir süre sonra Eskişehir’e geldiğinde ben de hemen albümün plağını da alarak konserine koşmuş ve imzalatabilmiştim. Büyük bir mutluluktu bu. Ancak bu basılan plak, albümün ilk baskısı değildi. 2013 yılında çıkan albüme aslında 2014 yılında bir plak basılmıştı. Üstelik gatefold yani açılır kapak olarak basılmıştı. Fakat Sony firması, artık nasıl bir hata sonucu olduysa parçaların mastering yapılmamış ya da en azından plağa göre ayarlanmamış olan sürümlerini basmıştı. Böylece CD’den dinlenen albüm plaktan dinlenmeye başlayınca bazı yerlerde seviyelerin karıştığı, vokallerin absürd bir şekilde daha önde olduğu bir şey ortaya çıkmış. Durum böyle olunca ilk çıkan plağı imza gününde alan kişileri saymazsak, hatanın fark edilmesiyle piyasaya sürülen tüm plaklar toplatılmış. Çünkü birkaçı değil, hepsi hatalıymış.

Solda delik hatalı ilk baskı; sağda imzalı ikinci baskı

Benim de almış olduğum ikinci baskı ise 2016 yılında, ne yazık ki tek kapaklı (gatefold değil) ve detaylardan mahrum olarak basıldı. Ses kalitesi konusunda da hiçbir sıkıntı yoktu. Aradan geçen yıllarda koleksiyon değeri olduğu için de bu hatalı basılan ilk plakları alan az sayıda kişiden biri belki satar diye bekledim durdum.

İmzalı olan hatasız ikinci baskı, açık gatefold ise hatalı birinci baskı

Erdem Abi sayesinde, Sony tarafından piyasadan toplatılarak “delinen” plaklardan bir tanesini elde ettim nihayet. Plağı tek bir noktadan delmişler ancak ambalajını bile açmamışlardı. Ambalajı açıp şöyle bir hasar kontrol yapınca her iki yüzde de birinci parçanın ortasına gelecek şekilde plakların ve kartonetin delindiğini, ancak bu haliyle bile dinlenebilir olduğunu gördüm. Evet ses kalitesi kötüydü ancak yine de örneğin Yaramaz Çocuk parçasını atlama yapmadan dinleyebiliyordum.

Delik okla gösteriliyor

Soldaki ilk baskıda delik görülüyor, sağdaki ikinci baskı

Kalın ve beyaz renkli sırt ilk baskı. Gatefold olduğu için haliyle daha kalın

Böylesi özel ve nadir bir parçayı koleksiyonumla buluşturduğu için Erdem Abi’ye teşekkür ederim. Her plakla çektirdiğim klasik pozumu zaten yazının başında gördünüz. Yıllar sonra fark ettim ki bu plağı ilk aldığımda bu pozu çekmemişim. Eh, dört yıl sonra da olsa adet yerini bulsun istedim. Albümün en iyi parçasıyla yazı sona eriyor:

19 Mayıs Coşkusu: Hoş Gelişler Ola!

Bu yıl özel bir günde, çok sevdiğimiz bayramlardan olan 19 Mayıs Atatürk’ü Anma Gençlik ve Spor Bayramı‘nda, hep birlikte Memleket Orkestrası dediğimiz grubumuzla bir video yapmak istedik.

Evde kaldığımız şu dönemin de ruhuna uygun olacak şekilde, profesyonellik kasmadan, herkesin elinden geldiğince katılım sağlayacağı organize bir iş sayesinde buluşmak çok güzel olacaktı. Üstelik bu bize uzun yıllar hatıra olarak da kalabilecekti.

Böylece Alper‘le ilk olarak videonun planlamasını yaptık.  Daha sonra tüm katılımcılar için referans olacak ritim ve melodi altyapılarını hazırladık. Sonrasında arkadaşlarımız kendi enstrümanlarıyla ilgili kısımlarını çaldılar. İşin en zor kısmı da burada başladı. Alper önce tüm sesleri, ardından da videoları miksledi ve kurguladı. Her ne kadar profesyonel olmasak da iki dakikalık bu videonun kurgu işleri ufak tefek ayarlar, senkron vs derken yaklaşık iki günümüzü aldı.

Peki kim bu dostlarımız? İsimlerini vermezsem olmaz elbette. Videoda görünme sıralarıyla bendirde kardeşim Mehmet Mustafa, elektro solo ve akustik gitarda Alper, elektro ritim gitarda Koray, davulda ve akordeonda ben, kemanda Kübra, klasik gitarda Utku, bağlamada Cem, ukulelede Özge, kajonda Caner, klarnette Murat, akustik gitarda Sercan eşlik ettiler.

Nihayetinde ortaya çıkan sonuçtan memnunuz ve gururluyuz. Ortaya çıkan şu manzara pek çok şeye değerdi. Nice mutlu ve kutlu 19 Mayıs’lara!

Mini Vidalama Makinesi Yapımı

Bir süredir internette izlediğim videoların etkisiyle kendime el altında bulundurup ufak tefek işlerimi yapmama yarayacak bir vidalama makinesi yapmak istiyordum. Biraz mekanik, biraz elektrik ve biraz da tasarım içeren bu projem, koronavirüs sebebiyle biraz geç bitti ancak sonuçta ortaya çıkan ürün çok mutlu etti beni.

Elimdeki elektrik motorunun ucunda bir redüktör var ve bu sayede motorun hareketi, bir tornavida için kullanılabilecek kadar yavaş ve güçlü oluyor.

Bu motoru 9 voltluk bir pille beslemek ise motorun sahip olması gereken güç için yeterlidir. Bunu elbette projenin en başında deneme yanılma yoluyla buldum.

Bu motoru, bir kutu içerisine alıp üzerine de güç kaynağını oturttuktan sonra elektrik tesisatını hazırlamak kalıyor geriye. Bunun için elimdeki 6 pinli üç bacaklı sürgülü anahtarı kullanmaya karar verdim. Burada 1-6 ve 2-5 bacakları çapraz bağlayınca ve ortadaki 3-4 ayaklardan da güç besleyince, anahtarın ileri geri hareketiyle motoru da sağa ve sola (yani vidayı sıkmak ve açmak için) kullanabiliyoruz.

Kullandığım tüm malzemeler

Bu projenin en büyük ekipmanı elbetteki motorun kendisi. Onun dışında dediğim gibi, anahtar zaten elimde vardı. Bir de 9 volt pil yuvası ve motorun ucuna tornavida ucunu bağlamak için gerekli kaplin denilen bağlantı parçasına ihtiyaç duydum.

Elektrik motorunun içine gireceği kutunun ve kapağının tasarımını SolidWorks‘te Türker yaptı sağ olsun. Benim aldığım ölçüleri yazılımda modelleyip bir de kutu üzerinde elektrik anahtarı için yuva açtı ve ufak detayları modelledi. Türker’in yarım saatten bile kısa sürede hazırladığı modeli de Süha kardeşim 3D yazıcıyla imal etti ve karantina başlamadan hemen önce bana ulaşmasını sağladı.

3D yazıcıyla üretilen malzemede ölçülerle ilgili ufak tefek sapmalar vardı. Bunları dremel yardımıyla törpüledim ve motorun kutunun içerisinde tamamen oturmasını sağladım.

Elektrik anahtarı üzerinde çok ince bir işçilikle lehimleme yapılması gerekiyordu. Burada da kardeşim Murat sağ olsun yardımıma koştu. Murat’ın lehim işlerine eli çok yatkındır.

Murat, projenin tüm tesisatını hazırladı. Daha sonra da her bir parçayı kırk kere düşünerek yerleştirdik. Güçlü yapıştırıcı ile motor kutusunu ve kapağını birleştirdik. Daha sonra ise Güç kaynağı ile motor kutusunu yapıştırdım.

Motorun dönüşünü sağa sola çeviren anahtarın lehimlemesi

Tornavida ucu ile motor ucunu birleştiren parça: Kaplin

En sonunda uygun çapta bir tornavida ucuyla motorun ucunu kaplin yardımıyla birleştirdim. Yaklaşık 14 cm uzunluğunda ufak tefek hobi işleri işlerini rahatlıkla yapabilecek bir vidalama makinem oldu artık.

Bu işi yapınca tabi pek çok değerli tecrübe de kazandık. Hem ben, hem Türker, hem Süha hem de Murat. Şimdi değil ama belki bir süre sonra bu motor kutusu tasarımı pil yuvasını da içine alacak şekilde yapabiliriz. 3D yazıcıyla basılan parçanın malzemesi ciddi anlamda kaliteli bir malzeme olduğu ve aşındırmak için epey uğraştırdığı için belki de ölçümlere ikişer milimetre pay bırakmalıyız. Ki bu sapma zaten malzemenin doğasında varmış. Bir de sürgülü anahtarın lehim işi cidden zor bir işti. Bunun yerine kullanılabilecek alternatif bir malzeme ya da sistem düşünebiliriz belki de bir sonraki için.

Murat, Türker ve Süha; ellerinize sağlık çocuklar!

 

Bir Hafta: Bebek, Yüzük Kardeşliği, Madeni Paralar

Bir hafta önce dünyaya gelen bebeğimizin hayatımızdaki pek çok şeyi değiştirmeye başladığını söyleyerek başlıyorum. Bu süreçte yanımızda olan, arayan, mesaj atan, kalp bırakan ve sevincimizi paylaşan tüm eş, dost, akraba ve arkadaşlarımıza teşekkürler.

Mert Ekin az ötemde uyurken, blogda da hız kesmemeye kararlıyım. Önümüzdeki günler ve aylar boyunca burayı bebeğe ve onun fotoğraflarına boğmayacağım elbette. “Herkes İçin Blog” mottomuz doğrultusunda, yine yazmaktan keyif aldığım ve sizlerin de okurken keyif alacağınızı düşündüğüm şeyleri yazmaya devam edeceğim. Arada belki Mert de konuğumuz olur.

Rıza Türker isimli sanatçının “rizaciziyor” rumuzlu Instagram hesabını uzun süredir takip ediyorum. Geçtiğimiz gün müthiş bir panoramik çizimle, Yüzük Kardeşliğinin Moria macerasını resmetti. Kendine has çizgileriyle, özellikle çok sevdiğim Boromir detayıyla görür görmez hayran oldum. Instagram hesabında üç parça olarak yayımladığı görseli birleştirip tek bir panoramik görsel elde ettim. Çok uzun süredir değiştirmediğim Facebook cover resmimi de güncellemiş oldum.

Konu Yüzüklerin Efendisi‘nden açılınca (ki bu konu en azından benim için 2001’de açıldığından beri kapanmıyor), geçen gün Caner sayesinde gördüğüm şu süper çizimleri de paylaşmazsam haksızlık yapmış olurum. Sam Rapp isimli çizerin çalışmaları bunlar. Instagram hesabını inceleyince kendisiyle özdeşlemiş üslubu hemen anlaşılıyor. Çocukluğumun kitaplarında sıkça gördüğüm Disneyvari (bu terimi ben şimdi uydurdum) çizimleri gerçekten çok başarılı.

Such a nice and personal style!?? I love these (~By @samrappillustrations ) #thelordoftherings #lordoftherings #lotr #lotrfamily

Such a nice and personal style!?? I love these (~By @samrappillustrations ) #thelordoftherings #lordoftherings #lotr #lotrfamily

Such a nice and personal style!?? I love these (~By @samrappillustrations ) #thelordoftherings #lordoftherings #lotr #lotrfamily

Such a nice and personal style!?? I love these (~By @samrappillustrations ) #thelordoftherings #lordoftherings #lotr #lotrfamily

Such a nice and personal style!?? I love these (~By @samrappillustrations ) #thelordoftherings #lordoftherings #lotr #lotrfamily

Such a nice and personal style!?? I love these (~By @samrappillustrations ) #thelordoftherings #lordoftherings #lotr #lotrfamily

Such a nice and personal style!?? I love these (~By @samrappillustrations ) #thelordoftherings #lordoftherings #lotr #lotrfamily

Such a nice and personal style!?? I love these (~By @samrappillustrations ) #thelordoftherings #lordoftherings #lotr #lotrfamily

Çok iddialı olmasam da güzel bir para koleksiyonum var. Dünya’dan ve ülkemizden topladığım hem kağıt hem de madeni paraları biriktiriyorum. Bir de yaklaşık üç yıldır peşine düştüğüm ayrı bir koleksiyonum var. İlk defa basıldığı 2009 yılından bugüne kadar tüm madeni paralarımızı yıllara göre katalog şeklinde topluyorum. Daha büyük koleksiyonerler bu işi, Merkez Bankası‘nın her yıl yayımladığı yıllık setlerle yapıyor zaten ama ben biraz daha mütevazi takılıyorum.

2009’dan 2020’ye kadar basılan ve benim elime geçen tüm madeni para setleri bu şekilde. Her bir setten iki takım var. Yani her setten ikişer tane bulup tamamlıyorum. Paraların mümkün olduğunca temiz ve hatta mümkünse çil olması gerekiyor. Ancak az basılan paralarda bu lükse girmiyorum. Örneğin 2012 basım 25 kuruş çok azdır, onu nerede olsa alırım. İnanmazsanız cebinize bakın.

Buradaki eksikler ile ilgili yardımınızı istiyorum. Özellikle bir lira ve bir kuruş eksiklerimi tamamlayabiliriz dostlar. Mutlu ve sağlıklı günler 🙂

Bebeğimiz Oldu: Mert Ekin :)

5 Mayıs 2020 Salı günü Mert Ekin bebeğimiz dünyaya geldi.

Nasıl yazsam, nereden başlasam bilemiyorum. Bu ayın dolunayı, hayatımın en büyük olayına, en büyük mutluluğuna şahit oldu yine. Aylardır beklediğimiz küçük oğlumuz 5 Mayıs’ta dünyaya geldi. 13 yıldır bu bloga yazdığım belki de en mutlu, en büyük ve en sade haber bu. Ufak çaplı bir yorgunluk döneminden sonra nihayet oturabilmişken yazıyorum.

Babalık nasıl bir his diye soruyor en tecrübeli babalar ve henüz baba olmamış arkadaşlarım. İnan bilemiyorum, galiba biraz korku var. Biraz şaşkınlık var. Kendimi derin düşüncelere dalmış olarak buluyorum. Aklımda tek bir soru var: Ulan bu çocuk nasıl büyüyecek?

Eskişehir’de, koronavirüs tedbirleri nedeniyle öyle çok ses getiremeden (!) doğdu Mert. Hastaneye gelebilen birkaç arkadaşımızla atlattık bekleme faslını. Doğumdan sonra da öyle kritik bir şey olmadı. Doktorumuz Yusuf Öztürk‘e sonsuz teşekkürler. Yanımızda olan ve olamayan, arayan arayamayan herkese teşekkürler.

Detaylar? Şimdilik detaylar bu kadar. Blogun da bundan sonraki macerasında, Mert Ekin’e arka planda sık sık rastlayacaksınız. Şimdilik yazı bitiyor ama bizim hayatımızın yeni bir dönemi başlıyor. Tüm dostlar, kardeşler, arkadaşlar ve sevgili okurlar Mert Ekin Çiftçi artık aramızda !

İhsan Oktay Anar Minik Öyküler Derlemesi 2: Rabnûma

Az değil tam yedi sene önce yazdığım şu yazıyı hatırladım geçenlerde. İhsan Oktay Anar‘ın o tarihe kadar çeşitli dergilerde yayımlanmış çeşitli kısa öykülerinden bahsetmiştim o yazıda.

Yavuz Sultan Selim (Satranç), Tamu, Tekel Memuru Ali Selami’nin Günah İşlemesi ve Yeniçeriye Tavsiyeler isimli bu dört öyküyü derleyip toparlayıp pdf olarak da vermiştim hatta. Geçen gün nereden geldi aklıma hatırlamıyorum ama Google’da yeniden araştırma yaparken İhsan Oktay Anar’ın taa 1989 yılında “oyun” temasıyla çıkan Morköpük isimli dergi için yazdığı üç sayfalık bir öyküye rastladım. Üstelik internette bu öykünün keşfedilmesi 2014 yılı civarındaydı. Yani benim yazımdan bir yıl sonra. Artık nasıl olmuşsa birileri, o tarihte İhsan Hocanın, ilk ismini kullanmadan “Oktay Anar” adıyla yazdığı “Rabnûma” adlı öyküsünü bulmuş ve yayımlamıştı.

Bu öykünün yazıldığı yıl 1989. Daha Puslu Kıtalar Atlası‘nın yayımlanmasına 5 sene var, muhtemelen taslak halinde ya da henüz yazılmaya başlanmış. Ancak şu kısacık öyküde, o dönemde dahi ustanın üslubunun ayrıntıları görülüyor.

Rabnûma, İhsan Oktay’ın kurguladığı hayali bir oyun hakkında. Antik bir tapınakta iki cesetin bulunmasıyla başlayan öykü üzerinden kurgulanmış öyküde Anar, çok sık yaptığı üzere, hayali kaynaklara ve kişilere referans vermekten kaçınmıyor yine. Ben bir solukta okudum. Umarım siz de keyifle okursunuz. Öykünün ilk paragrafını veriyorum. Hoşunuza giderse pdf olarak indirip devam edersiniz. Haa bir de yedi yıl önce yazdığım yazı için derlediğim pdf dosyasını da ekliyorum.

Rabnûma

1 Temmuz 1959’da, İran’da yayınlanan Genam Gazetesi, Zahedan yakınlarında kayalara oyulmuş bir tapınak bulunduğunu açıklamıştı. Tapınak, küçük bir dehlizden girilebilen geniş bir odadan ibaretti. Cesaret edip içeri girenler, Kazan Üniversitesi’nden Arkeolog  N. Brodnikov ve yardımcısına ait olduğu daha sonra anlaşılacak iki ceset bulmuşlardı. Cesetler antik bir satranç masasının iki yanındaydı. Adli tabip, arkeolog ile yardımcısının altı yıl önce öldüklerine hükmetti. Cesetlerde bir cinayeti akla getirecek hiçbir iz bulunamadığından, bu kişilerin ölümlerinin, hastalık olasılığı bir yana, açlık ve susuzluktan olabileceği Sovyetler’in elçisine duyuruldu. Gel gelelim elçi, Brodnikov’la yardımcısının yanlarında ilaç ve tüketilmemiş bol miktarda erzak olduğunu belirtip adli tıp raporunun doğruluğu konusunda şüphelerini dile getirdi. Bununla birlikte bir uzman heyeti, olay yerinde yaptığı araştırmada adli tıp raporunu doğrulayacak ipuçları buldu. Brodnikov’la yardımcısı satranç oynarken ölmüşlerdi. Daha sonra, onların satranç masası başında ölümü beklediklerini düşündü herkes… devamı

İhsan Oktay Anar – Rabnuma

İhsan Oktay Anar – Mini Öyküler Derlemesi

 

Müthiş Pentagram Kolajı

Bundan 30 yıl önce, 23 Nisan 1990 yılında ülkemizin ilk tamamı İngilizce sözlü metal albümü, Pentagram‘ın kendi adını taşıyan ilk albümü NEPA Müzik etiketiyle yayımlandı. O dönemin müzikseverleri destek olabilmek adına albümden üçer beşer tane aldılar. Öyle ki kaset pek çok yeni baskı yaptı. Yaklaşık 20.000 tane satış yaptığı tahmin edilen bu çok özel albümün 30. yılında, Pentagram’ın kendisi değil ama ülkedeki en büyük fanlarından Onat, müthiş bir kolaj yaptı.

Onat’ın yaptığı ve toplamda 10 parça halinde Pentagram Fan grubu olan Powerstage hesabından Instagram‘da paylaşılan kolaj, hem grubun hem de aslında ülkenin o yıllardaki ruh halini çok iyi bir şekilde yansıtıyor. Kolajda yer alan pek çok fotoğrafı da ilk defa görüyor olmanın verdiği heyecanla bu yazıyı yazıyorum.

View this post on Instagram

23 Nisan 1990, 30 yıl önce bugün. @pentagramofficial Türkiye'de metal müziğin seyrini değiştiren ilk albümünü yayınladı. kolaj: @onathafiz . "türkiye'de çıkan ilk ingilizce sözlü metal albümü 30 yaşında. 23 nisan 1990 tarihinde yayımlanmıştı ve çıkmasıyla büyük olaya dönüştü. herkesin destek için 3er 5er satın aldığı albüm kısa zaman içinde 20 bin satışa ulaşınca unkapanı plakçılar çarşısında daha önce gelen her metal grubuna "saz ekleyin, darbuka koyun, türkçe yapın" telkinleri veren plakçılar "ne yaparsanız kabulumüzdür" diyerek bir devrin kapısını araladılar. bu albüm sayesinde 90ların başında dr.skull, metalium, king white, dark phase, wyvern, akbaba, badluck gibi sert tonlu gruplar yaptıkları müziğe hiç karışılmadan yasal albüm çıkartabildiler." (@caglan_tekil 'in ocak 2020'den bir yazısı. huzurla uyusun..) @pentagramofficial @hakanutangac @cenk_unnu @tarkangozubuyuk #muratnet #pentagram #debut #1990 #thrashmetal #speedmetal

A post shared by Pentagram Powerstage Fanclub (@powerstagefanclub) on Apr 23, 2020 at 12:53pm PDT

Powerstage Fanclub’ın gönderisindeki görsellerin her birini indirip birleştirmeye çalıştım. Ancak özellikle görsellerin kesildiği yerlerde ufak kaymalar oldu. Durum böyle olunca Onat’tan rica edip orijinal çalışmayı istedim hem arşiv hem de baskı amacıyla. Şimdi buraya kendi birleştirdiğim versiyonunu düşük çözünürlükle koyuyorum. Albüm kapağıyla başlayıp grubun kayıt günleri, o dönem çekilen promo fotoları, gazete haberleri, albüm kartoneti ve Tarkan Gözübüyük’ün inanılmaz yakışıklı çıktığı bir kulis fotosuyla biten kolaj umarım ilerleyen yıllarda diğer albümler için de yapılır.

Bu kolajı yan yana dizince karşımıza 10.000 piksel uzunluğunda bir şerit çıkıyor. Bir zaman şeridi. Pentagram’ın o zamanlarını anlatmak için daha güzel bir yol da olamazdı zaten. Ellerine sağlık Onat 🙂

Habersiz Çekilen Kareler: Gelibolu

Nilpar – Sercan – Buğra – Alper – Mesut – Arda – Volkan – Deniz

Muhakkak bir yerlerde okumuş yahut duymuşsunuzdur farkına varmadan gelecekteki eşlerinin, evlerinin fotoğraflarını çekenleri. Ya da kelebek fotoğrafı çekmek için yola çıkıp şans eseri çok büyük bir doğa olayını kaydedenleri… Büyük bir binanın ihtişamlı fotoğrafını çekerken o sırada içeride işlenen bir cinayetin fotoğrafını çekenleri… Gerçekten de fotoğrafın belge niteliği taşıma özelliği sayesinde hayatımızda belki de asla farkına varamayacağımız detayları, delilleri kayıt altına alabiliyoruz. Sonsuza dek yok olan o anı kaydederek belki de ancak yıllar sonra farkına varabileceğimiz sırları kayıt ediyoruz.

Bu yazı, benim bundan yaklaşık yedi buçuk yıl önce çektiğim iki kare fotoğrafta, aslında fotoğrafı çektikten yaklaşık bir buçuk yıl sonra askerliğimi yapmaya başlayacağım kışlayı fotoğraflamamı anlatıyor.

Hayatın bize yaptığı en büyük kıyaklardan birisine, 2012 yılının son günlerinde Mitsubishi tarafından düzenlenen bir yarışmayı kazanarak şahit olmuştuk. Aralık 2012’nin ilk gününde Alper, Sercan, Volkan ve benden ibaret grubumuzla yaklaşık üç gün süren bir Çanakkale gezisine, üstelik full donanımlı son model Mitsubishi araçlarla katılmıştık.

Gerçekten hala unutamadığımız, bizi birbirimize her zamankinden daha çok yakınlaştıran, müthiş bir tecrübeydi o üç gün. Yolculuğun ilk gününde İstanbul’dan yola çıkıp Trakya üzerinden Gelibolu‘ya gelmiştik. Sabahın erken saatlerinde İstanbul yağmuruyla başlayan yolculukta Gelibolu’da bizi güneşli bir Aralık öğleden sonrası karşılamıştı. Yolculukla ilgili çok detay vermiyorum. Merak eden olursa linkleri bırakıyorum.

1. Mitsubishi Road Trip ’12 Macerası – 1. Gün
2. Mitsubishi Road Trip ’12 Macerası – 2. Gün
3. Mitsubishi Road Trip ’12 Macerası – Son Gün
4. Mitsubishi Road Trip ’12 – Araçlara Dair Teknik Değerlendirme

O gün Gelibolu’ya hakim bir tepeye gittik. Arabalar Mitsubishi’nin farklı segmentlerden en iyi araçlarıydı ve aslında biraz da arabaların reklamını yapıyorduk. O zamanki Kodak marka makinemle ilki panoramik diğeri ise 4×3 olmak üzere iki kare fotoğrafla Gelibolu’daki Hamzakoy Plajını fotoğrafladım. Sonra bu iki kare fotoğraf, birlikte çektiğimiz diğer yüzlerce kare fotoğrafla birlikte bir DVD’ye çekilip arşivlendi.

Orijinal kare: En arkada denize doğru çıkan burun ve gerisi bizim kışla. 1 Aralık 2012’de çekildi.

Tıklayınca büyür orijinal kare: Tam karşıda görünen kısım bizim kışla. 1 Aralık 2012’de çekildi.

Karantina günlerinde evde olmanın bir diğer güzel yanı da blogdaki eski yazıları gözden geçirip özellikle bir zamanlar kullandığım imageshack sunucusundan silinen fotoğrafları güncellemek oldu. İşte bu yolculuğumuz için o dönemde yazdığım dört yazıyı güncellerken yine bu fotoğraflara ihtiyacım oldu ve fotoğrafları incelerken fark ettim: Askerlik yapacağım kışlayı, askere gitmeden bir buçuk yıl önce görmüş, hatta fotoğrafını çekmiştim bile! Fotoğrafa biraz daha yakından bakınca gecelerce nöbet tuttuğum garajı, volta attığımız yolları bile seçebiliyordum!

Detay: Yukarıdaki kırmızı kareyi yakınlaştırınca kırmızıyla işaretlediğim garajlar daha net görünüyor. Burası benim yaklaşık beş ay boyunca gelip gittiğim, nöbet tuttuğum yer

Detay: Panoramik fotoda kare içindeki alanın tamamı bizim kışlaydı. Mavi ok ise aşağı yukarı yatakhanelerimizin bulunduğu binayı gösteriyor

Muazzam bir keşif, müthiş bir keyif bu sevgili okur. Askere gitmeden önce günlerce nasıl bir yere gidiyorum diye düşünmüştüm hep. Meğer fotoğrafları elimin altındaymış 🙂 Sana tavsiyem zaman zaman eski fotoğraflarına bak. Özellikle farklı amaçlarla iki ya da daha çok kere gittiğin yerlerde böyle keşifler yapman çok daha büyük bir ihtimal 🙂

Ay Fotoğrafı Stoklama

Evde olmak muhteşem! Ertelediğim, ertelemek zorunda kaldığım tüm işleri hallediyorum. Bir yandan da büyük güne hazırlanıyorum. Bir süredir Instagram’da örneklerini gördüğüm astrofotoğrafçılıkla ve özellikle de stoklama işlemiyle uğraşıyorum.

Nedir bu stoklama? Özellikle astrofotoğrafçılıkta kullanılan güzel bir teknik ve şu şekilde anlatabiliriz. Bir cismin (ki bu senaryoda örneğin ay diyelim) seri olarak fotoğraflarını çekiyoruz. Çektiğimiz her bir kare fotoğraf, o cismin o anda makinenin algılayıcısına ulaşan ışığını yani görüntüsünü temsil ediyor. Yani hareket halinde olan bir gök cisminin art arda çekilen iki fotoğrafı, asla bir birinin aynısı olmuyor. Çekilmiş birden fazla fotoğrafı üst üste oturttuğumuz zaman işte ayrı ayrı fotoğraflara yansıyan farklı detayları, tek bir karede ve çok daha belirgin elde edebiliyoruz.

Bu işi yapmaya yarayan RegiStax isminde bir de yazılım var. Bu yazılımı kullanmayı çözmek, göze güzel gelen sonuçlar almak için günlerdir uğraşıyorum. Nihayet elle tutulur bir şeyler elde edince de bu yazıyı yazayım dedim.

RegiStax arayüzü

Registax, ücretsiz bir yazılım ve ne yazık ki çok stabil/güçlü bir yazılım değil. Çalışacağınız örneğin 50 tane 15 megapiksel kalitedeki fotoğraf karesini atıp çalıştırmayı denediğinizde yazılım kilitleniyor. Bu işin çözümü görsellerin çözünürlüğünü düşürmek. Ancak o zaman da çok fazla detayı feda etmek gerekiyor. Dolayısıyla croplama dediğimiz kırpma işlemini yapmak gerekiyor. Photoscape isimli yazılımın içerisindeki bölme aracıyla fotoğrafta sadece gök cisminin bulunduğu kısmı kırpabiliyorsunuz. Üstelik bunu birden fazla görsel için bir kerede yapabiliyorsunuz.

PhotoScape

Nihai olarak, kırpılmış görselleri RegiStax’a besleyip programın onları stoklamasını sağlıyoruz. Aşağıda programla oluşturmayı başardığım görseller yer alıyor.

8 Nisan 2020 Dolunay

10 Nisan 2020 Ay

Ay, gezegen ve samanyolu fotoğraflarını çekenlerin kullandığı yöntem bu işte. Ancak belki de en başta yazmak gerekiyordu, bu işin en önemli şartı donanım. Çok iyi bir makineniz ve çok daha iyi bir objektifiniz olursa görüntüleyebildiğiniz detaylar çok daha güçlü oluyor. Ucundan köşesinden başlayınca bu işe giderek yapabildikleriniz de güzelleşiyor. Çok daha güzel görsellerde buluşmak üzere 🙂