Bir süredir kullandığım ancak şimdi yazabildiğim yeni bir lensim var artık. Canon’un ürettiği en ekonomik zoom lenslerden biri olan Canon EF 75-300 lensi daha çok gökyüzü ve ay fotoğrafları çekebilmek için aldım.
Uzun odak uzaklıklı –tele– bir lensle çalışmanın en büyük dezavantajı, sizi bir tripoda mahkum etmesidir. Otomatik netleme mesafesinin 1.5 metreden başladığını göz önüne alırsak, yüzlerce ve kilometrelerce uzaktaki bir görüntüyü yakalamak için özellikle netlikten taviz vermemek adına tripoda ve uygun çekim ayarlarına sahip olmak gerekiyor. Bu lensin avantajı ise çok uyumlu bir donanım olması. APS-C makinelerin dışında, full frame makinelerle de uyumlu bir şekilde çalışması. Böylece ileride makineyi değiştirmeye karar verirsem en azından bu lensi kullanmaya devam edebileceğim.
f/5.6 – 1/400sn – ISO1000 – 300mm
Tabii şu da bir gerçek ki astrofotoğrafçılık için başlangıç denebilecek seviyede, çok zayıf bir donanım. Ancak Lightroom‘da yapılan birkaç küçük dokunuşla işler çok daha iyi bir hale getirilebiliyor. Örneğin blogun sol tarafında full hd çözünürlükle görüntülenen arka planda gördüğün dolunay fotoğrafını, bu lensle çektim.
f/5.6 – 1/250sn – ISO250 – 300mm
Yine Canon’un ürettiği 55-250 mm zoom lens’in, özellikle keskinlik açısından bu lensten daha iyi olduğu söyleniyor. Bu belki ilerisi için bir alternatif olabilir. Ancak çok daha geniş odak uzaklıkları sağlayabilen ve astrofotoğrafçılığa izin veren lensleri elde etmek kısa vadede benim için imkansız. Bu yüzden EF 75-300 ile yapabileceklerimi deniyor ve donanımın sınırlarını anlamaya çalışıyorum. Yakın zamanda bir doğa fotoğrafı gezisi olacak. Umarım bir aksilik çıkmazsa özellikle alan derinliğiyle ilgili daha başarılı kareler çıkacağından eminim. Bu arada yazıda kullandığım makine görselleri stok fotoğraf değildir. Kendi yaptığım lightbox ile çektim. Nasıl olmuşlar?
f/5.6 – 1/100 – ISO640 – 250mm (crop)
Geçen gün iş yerinden Kerem Bey’e ait eski bir bilgisayar olduğunu öğrendim Lütfi Abi’den. Artık bir işine yaramadığını ve alabileceğimi söyleyince hemen sırtlandım makineyi ve eve getirdim. Sağ olsun Kerem Bey’in verdiği makinede Core 2 Quad 2.33 GHz, dört çekirdekli bir işlemci vardı. Aynı gece sistemi güçlendirmek için iki tane Kingston 2GB 800MHz DDR2 ram ve SanDisk SSD Plus 120GB 530MB-310MB/s Sata 3 katı hal diski siparişi verdim. Hemen ertesi gün Hepsiburada’nın Hepsiexpress teslimatıyla SSD geldi. Hatta hızımızı alamayıp bir tane de Lütfi Abi’ye sipariş ettik. Daha sonraki gün ise ramler geldi.
Bu sıcak sohbetler yavaş yavaş isteme faslına evrildi. Alperlerin aile dostu olan beyefendi söze girdi ve Özge’yi Caner’e istedi! Tabi kahkahalar koptu o anda. İki kardeşin birbirlerine bakışları, Caner’in aile dostlarına bakışları, Alper’in yuvalarından fırlayan gözleri falan görülmeye değerdi. Sonra ikinci bir girişimle bu sefer kendinden daha emin bir şekilde yine söze girildi ve Özge’yi Caner’e istedi! Artık gülmek bir yana, baktık olmuyor “kahve faslı başlasın” dedik ve kahveler geldi.
başlangıç yapmış gibiyim. Belki biraz abarttım ama inanın bir yenilenme hissettim. Arka planları “tam da o dönemde aklım nelerle meşgulse” o şekilde kurguluyorum. Bu sefer blogun sağ tarafında Spagetti Western filmlerinin unutulmaz aktörü Lee Van Cleef yer alıyor. Belki de Clint Eastwood‘dan sonra bu türün en meşhur, en unutulmaz yüzü. Buradaki pozu ise The Big Gundown (ülkemizde Kolorado ismiyle gösterildi) isimli kült filmin afişiyle aynı. Sol tarafta ise anonim bir fotoğrafın üzerine montajladığım ve bizzat benim tarafından fotoğraflanan bir dolunay yer alıyor. Tabi ki bu görseli eksiksiz görüntüleyebilmek için full hd çözünürlükte (1920*1080) çalışıyor olmanız lazım.
Bu ay toplam 4 yazı yazmışım. Bunlardan ilk bir önceki yılın özet yazısı olmuş. Onu geçiyorum. Bu ayın en önemli olayı doktora yeterlik sınavını vermem oldu. Yıla müthiş bir başlangıç oldu. Gerçi sizi bilmem ama benim için nedense yıllardır Ocak ayı hep Aralık ayının gölgesinde kalır. Yıl sanki Şubat’la başlıyor gibi gelir.
Tam 7 yazı yazarak güzel ve verimli bir ay geçirmişim. Siyatik ağrılarıyla tanıştığım (ve halen de zaman zaman yaşadığım) bir aydı. Kışın ardından bahar çok güzel geldi.
Headbang, ülkede yayımlanan metal müzik içerikli tek süreli yayın olması ve öve öve bitiremediğimiz kitap (bookazine) formatıyla, her sayısıyla burada olmayı hak ediyor. Beşinci sayısı da arayı çok açmadan raflarda yerini aldı birkaç ay önce. Yazmak ancak yılın son gününe denk geldi. Hiç yazmamaktan iyidir.
Farkında bile değilmişim ama 1986 yılı Dünya’da metal müzik için akıl almaz bir yıl olmuş. O yıl yayımlanan albümlerden benim de dinlediğim bazıları: Metallica – Master Of Puppets, Slayer – Reign In Blood, Iron Maiden – Somewhere In Time, Megadeth – Peace Sells… But Who’s Buying?, Europe – Final Countdown, 
Derginin ilk sayfalarında özellikle siyah üzerine beyaz yazılmış sayfalarda çok bariz bir flu baskı hatası var. Tıpkı önceki sayılar gibi bu sayının da son sayfaları, önceki sayıların kapaklarına ayrılmış. Bunlar çerçevelik, çok kaliteli baskılar. Bir de derginin son sayfalarında ülkedeki konserlerin bir takvimi yer alıyor. Ekim ayında yayımlanan bu beşinci sayıdan sonra, altıncı sayı kim bilir ne zaman yayımlanacak. Ancak yayımlandığı zaman yine bu sayfalarda kendine yer bulacak.
Tek bir keşkem oldu: Ulan keşke şu plağın gatefold versiyonu elime geçseydi. Umarım bir gün aklı başında bir fiyatla karşıma çıkar. Bu elimdeki de “filmin yayımlandığı dönemde İngiltere’de basılan” versiyonu. Düşünsenize, birisi size 1968 yılında aldığınız bir plağı elli üç sene boyunca ilk günkü gibi saklamanızı söylüyor. İşte bu aldığım plak tam da öyle bir plak. İlk baskı. Muazzam!
