Tam altı yıl önce, 15 Temmuz darbe girişiminin olduğu gece, biz evde Utku ve Hazal’la birlikte bardak koliliyorduk. Dört gün sonra 19 Temmuz’da da şu anda oturduğum eve taşındık bir gece yarısı. Ancak aradan geçen altı yıldan sonra işler biraz değişti ve yeni bir ev aramak zorunda kaldık.
Bayramdan önce bu durum belli olunca açıkçası bayram tatili de olması gerekenden daha az keyifle geçti. Bayram dönüşü de artık taşınma konusunu gündeme alıp ev aramaya başladık. Emlak piyasasının çıldırmış olduğu, fiyatların ucunun kaçtığı bir dönemde, bir de kiracı olarak ev bulmak oldukça zordu. Piyasada sahibinden kiralık ev neredeyse yok denilecek kadar azken şans eseri nihayet bir ev, üstelik şimdi oturduğumuz eve de çok yakın bir ev bulabildik.
Sürecin başından beri, bir türlü içimize sinmediğinden ilanlara bakıyor, ancak evleri görmeye gitmek içimizden gelmiyordu. İçimize sinen evlerin de emlakçılarına ulaşamıyorduk. İşte kısmet bu eve imiş. İlk görmeye gittiğimizde oldukça ferah, önü açık, odaları yeterli büyüklükte olan bu daireyi o an tutmaya karar verdik.
Yeni daireyi o gün tutup eve döndük ve mutluluktan gece uyuyana kadar hiçbir şey yapmadım. Sadece uzandım ve TV izledik. Ertesi gün ise toplanmayı bekleyen 3+1 bir dairenin bizi bekliyor oluşu gerçeğiyle yüzleştim. Üstelik içerisinde yüzlerce kitabın, koleksiyon malzemesinin, filmlerin, albümlerin, oyuncakların, alet edevatın olduğu bir odayla birlikte.
Önceki gün doğum günümdü. 19 Temmuz’da, tıpkı altı yıl önce olduğu gibi, yeni bir eve taşınmadım ancak yeni evin elektrik aboneliğini açtırdım 🙂 Taşınma işini ise önümüzdeki haftaya bıraktık. Geride kalan hafta içerisinde evi temizledik, ufak tefek tamiratlar yaptık. Şimdi oturduğum eve göre daha geniş bir çalışma odası olacağı için çok sevinçliyim. Umarım uzunca bir süre keyifle oturmaya devam edebiliriz.
Doğum günü sabahı aksiliklerle başladı. Sular kesildi, kahvaltı yapamadım, tramvay kaçırdım. Ancak iş yerine geldikten sonra aksilikler sona erdi diyebilirim. Öğlen arasında küçük bir sürprizle Halil Abi, Yunus Emre, Pınar, Melike ve çok değerli ÇED ailesi bir kutlama yaptılar. Öğleden sonra ise bu yıl ki stajyerlerimiz beni şaşırtıp küçük bir sürpriz yaptılar. Bu yıl stajyerler açısından oldukça renkli geçiyor. Halen stajlarına devam eden tam 10 tane genç meslektaşımız var.
Öğleden sonra günün son sürprizini Burak Abi önderliğinde, Yerel Yönetim ve Tabiat Varlıkları Şubelerindeki değerli büyüklerim, şube müdürlerimiz ve arkadaşlarım yaptılar. Sevildiğini görmek güzel şey 🙂
Evet, toparlanma ve taşınma süreci devam ediyor. Umarım bir sonraki yazıyı yeni evimde, yeni odamda yazacağım. Aralar biraz uzuyor farkındayım ancak ne yazık ki ancak yaşadığımı yazıyorum. Bu yıl 35 yaşımı doldurdum. Otuzlu yaşlarımın tam ortasındayım. Bazı şeylerin bitmesi için çok az zamanım kaldı. Umarım hayatımın gelecek bölümü ailem ve sevdiklerimle çok daha mutlu geçer. Yeni evde ve yeni manzaralarda görüşmek üzere!
Proofhead My Resort 