Bu ayın dolunay yazısında, geçtiğimiz hafta sonu gerçekleşen Eskişehir Teknik Üniversitesi Geleneksel Mezunlar Buluşması etkinliğinden bahsedeceğim. Yılın sonu yaklaşıyor. Artık 2022’den geriye yalnızca bir dolunay kaldı. O da şu saatlerde bulutların ardında gizleniyor. Bloga eklemek için fotoğraf çekmek istedim ancak balkonda görüş açımın dışına çıktığı için olmadı. Ben de artık yazıya başlıyorum.
5 Kasım Cuma günü Alper’in gelişiyle başlayan, güzel bir hafta sonu geçirdim. Cuma akşamı Alper Eskişehir’e geldi. Çünkü bir sonraki gün Eskişehir Teknik Üniversitesi (Anadolu Üniversitesi) Mühendislik Fakültesi’nden mezun oluşumuzun 10. yılını kutlamak üzere Mezunlar Buluşmasına gidecektik.
Alper 2011 Haziran’da, ben ise 2012 Ocak ayında mezun olmuştum Çevre Mühendisliği Bölümü’nden. Ancak geride bıraktığımız 2021 yılında pandemi nedeniyle diğer tüm etkinlikler gibi mezunlar buluşması da yapılamamıştı. İşte bu yüzden, sağ olsun okulumuz bu yıl oldukça kapsamlı bir mezun buluşması organize etmişti. Ayrıca ilk defa bu yıl, mezun buluşmasına bir de küçük mezuniyet programı eklemişler yine pandemi nedeniyle yapılamayan 2021 ve kısmen 2022 mezunları için.
Cuma gecesi kalabalık bir ekiple buluşup geç saatlere kadar muhabbet ettik. Hazal, Utku, Mustafa, Koray ve Alper’le birlikte Yiğit’in favori mekanına gittik. Güzel konular konuşuldu ve Kasım ayı sonunda yapmayı planladığımız kış kampı için son hazırlıkları gözden geçirdik. Ertesi sabah erkenden kalkıp dopdolu bir cumartesi günü için hazırlanmaya başladık.
Saat 09.30’da, Ankara’dan gelen Ahmet Ali’yi tren garından alıp gara çok yakın mesafedeki bir mekana kahvaltı için oturduk. Biz henüz kahvaltıya başlamışken Emre de gelerek bize dahil oldu. Kahvaltı faslını iyice ballandırdıktan sonra kampüse geçtik. Emre, mezun olduğu 2011’den sonra buraya bir daha uğramamıştı. Onun için yıllar sonra kampüse gelmek epey duygusal oldu.
Kantin önündeki geniş alanda organizasyon başlamıştı. Bölümler için hazırlanan masalarda Çevre Mühendisliği için ayrılmış olanı bulduk ve kaydımızı yaptık. Burada bölüm başkanımız Aysun Hoca’yla selamlaştık. Etkinlik boyunca Eftade Hoca, Zehra Hoca ve geçtiğimiz günlerde Rektörlük görevini devreden Tuncay Hocamızla görüştük, sağ olsunlar bizleri yalnız bırakmayarak gelmişler.
Etkinliğin tek kötü yanı ses sistemiydi. Özellikle sahne önünde durmuyorsanız anonsları duyamıyordunuz. İlk olarak mezuniyet töreni yapıldı ve her bölümden katılan yeni mezun arkadaşlarımıza belgeleri verilerek kep atımı yapıldı. Mezunlar adına konuşma yapan eski bir mezunumuz, bana göre oldukça karamsar bir konuşma yaptı. Ardından ise sırasıyla 10, 20, 30 yıllık ve daha eski mezunlar tek tek okunarak sahneye davet edildi. Burada Çevre Mühendisliği Bölümü olarak en yoğun katılımı bizim yaptığımızı rahatlıkla söyleyebilirim.
Burada mezuniyetimizin 10. yılı hatırası olarak madalya aldık. Şehir dışından gelen ve çok uzun süredir görüşemediğimiz arkadaşlarımızla sohbet ettik. Elbette şehir dışından gelip gitmek zor bu tür etkinliklere. Üstelik bir de yaş aralığımız gereği, küçük yaşta çocuğu olanlar için, anneler için gelmek oldukça zor. Ancak yine de bir şekilde şehrimizde ve civar şehirlerde yaşayan arkadaşlarımızın bu etkinliğe zaman ayırarak gelmelerine çok mutlu oldum. Etkinliğin sonlarına doğru Filiz’le birlikte lisedeki kimya öğretmenimiz Ayşe Hocamızı gördük. Meğer hocamız da bizim okulda Kimya Mühendisliği okumuş yıllar önce. Bizi hatırladı, ayaküstü biraz sohbet ettik ve vedalaştık.
Geleneksel olarak her yıl yapılan ve yapılmaya devam edecek olan etkinlik, pilav ikramının ardından sona erdi. Biz de tüm ekip toplanıp çarşıda yeni keşfettiğimiz bir müzik stüdyosuna doğru yollandık.
Alper ve Ahmet Ali’yle uzun süredir böyle eğlencelik bir prova yapalım istiyorduk. Birkaç hafta önce Yiğit ve Sevda’yla yaptığımız provada çaldığımız şarkıları listemizde aldım. Şu sıralar bizim işyerinde stajına devam eden sevgili Çağlar’ın da bass gitarıyla bize eşlik ettiği prova, oldukça keyifli geçti. Provanın tamamına yakınını kamera ve mikrofonla kaydettim. Önümüzdeki günlerde oturup eli yüzü düzgün birkaç dakika bulup paylaşacağım.
Provadan sonra, şehir dışından gelen arkadaşlarımızın isteğiyle Donas yemeye gittik. Burada ekibimize Cem ve biricik kızı Doğa da katıldılar. Donas’ın özellikle Eskişehir’de öğrencilik hayatı yaşayan kişiler için böyle ayrı bir yeri vardır. Ankara’dan gelen arkadaşların ısrarla vurguladığı şey, aynı markanın Ankara restoranındaki dürümlerin Eskişehir’deki kadar lezzetli olmadığıydı.
Yemekten sonra Adalar’da bulunan bir kahveciye geçtik. Sevgili arkadaşlarımız Murat, Emrah ve Ali Emre de gelip bize dahil oldular. Bu sayede onların da çocukları ve eşleriyle tanıştık. Kahve faslından sonra ise hızlıca eve gitmem gerekti. Eşimin saat 19.00’da dersi olduğu için en az 15 dakika önceden evde olmam gerekiyordu. Aksi gibi o saatte trafik de hatırı sayılır derecede sıkışıktı. Böyle olunca Alper, Emre ve Ahmet Ali’yi arabada bırakıp ben yola koşarak devam ettim. Ucu ucuna yetişebildim.
Ben eve geldikten 15 dakika sonra ekibin geri kalanı da gelebildiler. O akşam Galatasarayımız, Beşiktaş’ı 2-1 yendi ve günümüz olabilecek en güzel şekilde bitti. Gece saat 22.00’yi biraz gece tüm ekibi tren garına bırakırken aklımda günün en güzel anlarından başka bir şey yoktu. Sonra köşeyi dönünce yine aklıma başka şeyler doldu.
Bu güzel mezun buluşmasına, Eskişehir’den ve şehir dışından gelip katılan tüm arkadaşlarımız ile bizimle buluşan tüm kıymetli hocalarımıza kucak dolusu sevgiler. Yazıda bu noktaya kadar ismi geçmeyen ancak orada görüştüğümüz Fadime, Mahmut ve İlker Hoca, Canan, Seda, Ahmet, Merve, Selen, Tuğçe, Candan, Semih, Elif, Buğra, Çevre Mühendisliği masasında bekleyen iki arkadaşımız, Büşra, Zehra Hocamın iki öğrencisi ve mezuniyete katılan bölüm arkadaşlarımıza teşekkür ederim.
Proofhead My Resort 